Απόκριες (Νέο άρθρο)

Απόκριες ονομάζονται οι τρεις εβδομάδες πριν από την Καθαρά Δευτέρα οπότε και αρχίζει η Μεγάλη Σαρακοστή. Ταυτίζονται με την περίοδο του Τριωδίου, μια κινητή περίοδο στην Ορθόδοξη Χριστιανική παράδοση από την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου μέχρι την Κυριακή της Τυροφάγου ή Τυρινής.

Τις μέρες αυτές γίνεται το έθιμο του γλεντιού, της ψυχαγωγίας και του «μασκαρέματος», της μεταμφίεσης, που έχει παραμείνει από τα Κρόνια «Λουπερκάλια» και «Σατουρνάλια» και από τις αρχαιότερες «Διονυσιακές γιορτές» των Ελλήνων, όπου οι άνθρωποι μεταμφιέζονταν, χόρευαν, τραγουδούσαν πίνοντας κρασί και το κέφι έφτανε στο κατακόρυφο προς τιμή του Διόνυσου.

Παλιότερα το καρναβάλι γινόταν παντού στην Ελλάδα με μασκαράτες ομαδικές, χορούς, γλέντια, σάτιρα και διάφορα ιδιαίτερα έθιμα σε κάθε μέρος. Ήταν ευκαιρία για ξεφάντωμα, κρασί και χίλια δυο πειράγματα.

Ο μήνας Φεβρουάριος

Ο δεύτερος μήνας του έτους ανήκει στην εποχή του Χειμώνα  κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο είναι ο κουτσός Φεβρουάριος ή Φλεβάρης, ο Κουτσοφλέβαρος, με 28 ημέρες στα κοινά έτη και 29 στα δίσεκτα, κάθε τέσσερα χρόνια (χρονολογίες που διαιρούνται ακριβώς με το 4, όπως 2008, 2012, 2016 κ.ο.κ.).

Στα λατινικά η λέξη Φεβρουάριος (februarius) προέρχεται από το ουσιαστικό februum, που σημαίνει καθαρμόςκάθαρση, λόγω των θρησκευτικών εορτών εξαγνισμού και καθαρμού (Februa ή Februatio) που τελούνταν στη Ρώμη στη διάρκεια του μήνα. Στην Ελλάδα έχει λάβει και τις ονομασίες Μικρός, Κουτσός λόγω της μικρής του διάρκειας.

Το Φλεβάρης προέρχεται από τις «φλέβες», δηλαδή τα υπόγεια νερά που αναβλύζουν στη διάρκειά του από τις πολλές βροχές, ενώ η γιορτή του Αγίου Τρύφωνα την 1η του μήνα του έδωσε και το όνομα «Αϊ-Τρύφωνας».[1]

Η προσθήκη μιας επί πλέον ημέρας των δίσεκτων ετών ξεκίνησε το 44 π.Χ. όταν ο Ιούλιος Καίσαρ άλλαξε το ρωμαϊκό ημερολόγιο με τη βοήθεια του Έλληνα αστρονόμου Σωσιγένη από την Αλεξάνδρεια. Ο Σωσιγένης, βασισμένος στους υπολογισμούς του πατέρα της αστρονομίας Ίππαρχου (ο οποίος έναν αιώνα νωρίτερα είχε προσδιορίσει ότι το ηλιακό ή τροπικό έτος έχει διάρκεια ίση με 365,242 ημέρες), θέσπισε ένα ημερολόγιο του οποίου τα έτη είχαν 365 ημέρες, ενώ σε κάθε τέταρτο έτος πρόσθεταν ακόμη μία ημέρα, μετά την «έκτη προ των καλενδών του Μαρτίου», που ονομαζόταν «bis sextus». Έτσι η ημέρα αυτή, επειδή μετριόταν δύο φορές, ονομάζεται ακόμη και σήμερα «δις έκτη» και το έτος που την περιέχει «δίσεκτο».

Φεβρουάριος

Άνθη  ανάκατα και χιόνι. Τις αμυγδαλιές   φορτώνει.
Κούτσα  κούτσα  κατεβαίνει ,όλη η πλάση τον προσμένει !
Μήνυμα  πως δεν αργεί ,φτάνει η Άνοιξη  στη γη .
Στο γαλάζιο  το στεφάνι, του ήλιου  κάποια αχτίδα εφάνη .
Το ‘παν και το λένε τόσοι, άνθρωποι με τόση γνώση :
«Ο Φλεβάρης και αν φλεβίσει ,Καλοκαίρι θα μυρίσει » .
                                   Ρένα Καρθαίου

Παιδί και δικαιώματα

Θεμελιώδες βήμα για την προάσπιση των δικαιωμάτων του παιδιού Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμβρίου1989 ψήφισε ομόφωνα την Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού το κείμενο της οποίας κλήθηκαν τα κράτη μέλη αφενός να φροντίσουν να το δημοσιεύσουν αφετέρου να φροντίσουν την κυκλοφορία του, την αναγνώριση – ερμηνεία του κυρίως στα σχολεία και πάσης φύσεως εκπαιδευτικά ιδρύματα, ανεξάρτητα της μορφής του πολιτεύματος της χώρας. Στην συνθήκη ως παιδιά ορίζονται όλα τα πρόσωπα κάτω των 18 ετών.

δικαιώματα
δικαιώματα – παιχνίδι

Το επίσημο κείμενο της Σύμβασης αυτής έγινε στις πέντε επίσημες γλώσσες του ΟΗΕ (Αγγλική, Γαλλική, Ισπανική, Κινεζική και Ρωσική).

Μέχρι τώρα όλες οι χώρες του ΟΗΕ έχουν υπογράψει και έχουν επικυρώσει τη συνθήκη εκτός από τη Σομαλία και τις Η.Π.Α.. Για την ακρίβεια οι ΗΠΑ έχουν υπογράψει την συνθήκη αλλά δεν την έχουν επικυρώσει.[1] Η μη επικύρωση της συνθήκης σημαίνει ότι είναι νομικά ανενεργή για τις ΗΠΑ.

Η Σύμβαση ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο της Ελλάδας με το νόμο 2101/1992, βάσει του οποίου έχει αυξημένη τυπική ισχύ και υπερτερεί των λοιπών διατάξεων της εθνικής νομοθεσίας.

πηγή: https://el.wikipedia.org/

κι ένα video από την “Χαρά του παιδιού”

Βιβλιοπαρουσίαση: Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω τα έμαθα στο νηπιαγωγείο

Το βιβλίο μπορεί να είναι λίγο παλιό αλλά είναι πάντα επίκαιρο (Robert Fulghum μετάφραση: Μαρία Καββαδία): Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.

Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:

  • Να μοιράζεσαι τα πάντα.
  • Να παίζεις τίμια.
  • Να μη χτυπάς τους άλλους.
  • Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
  • Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
  • Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
  • Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
  • Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
  • Να κοκκινίζεις.
  • Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
  • Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή· να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις,
  • να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
  • Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα. Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.

Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής· η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή.

(από το εξώφυλλο του βιβλίου)

πηγή βιβλιοπαρουσίασης: public.gr